جدول جو
جدول جو

معنی تهی کیسه - جستجوی لغت در جدول جو

تهی کیسه
(تَ / تِ / تُ سَ / سِ)
بی پول. فقیر. آنکه در کیسه چیزی از نقدینه ندارد:
از ساغر سپهر تهی کیسه می مخور
وز سفرۀ جهان سیه کاسه نان مخواه.
خاقانی.
کیسه برانند درین رهگذر
هر که تهی کیسه تر آسوده تر.
نظامی.
تهی کیسه را از گره بر چه باک.
امیرخسرو دهلوی.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(تَهْ سَ / سِ)
آنچه از نقد پس از خرجهائی در ته کیسه بجای مانده است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
نیست اختر کز برای تیغ داغ حسرتش
درهم از ته کیسۀ شب در میان انداخته.
زلالی (از آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(تَ / تِ / تُ دَ / دِ)
تهی چشم. (مجموعۀ مترادفات). کنایه از نابینا و بی بصر. (آنندراج) :
روان از دو دیده پسندیدگان
به خاک درت چون تهی دیدگان.
خسرو (ازآنندراج).
رجوع به تهی چشم و تهی و دیگر ترکیبهای آن شود
لغت نامه دهخدا
(کُ هََ / هَُ سَ / سِ)
مالدارقدیم. مقابل نوکیسه. (آنندراج). آنکه دارای دولت دیرینه باشد. مقابل نوکیسه. (ناظم الاطباء). کسی که از قدیم ثروتمند بوده. (فرهنگ فارسی معین) ، طمعکار و بخیل و آزمند. (ناظم الاطباء) :
کهن کیسۀ خاک پنهان شکنج
که هرگز برون ناورد سر ز گنج.
نظامی (از آنندراج: پنهان شکنج)
لغت نامه دهخدا
(تَهْ سَ / سِ)
آنچه در ته کاسه مانده است پس از خوردن مظروف آن. آنچه از بقیۀ طعام یا شراب که در ته کاسه مانده. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ته و دیگر ترکیبهای آن شود
لغت نامه دهخدا
(هََ سَ / سِ)
جمعالمال. دو تن که در مال، یکدیگر را شریک دانند:
یار هم کاسه هست بسیاری
لیک هم کیسه کم بود باری.
سنائی
لغت نامه دهخدا
تصویری از کهن کیسه
تصویر کهن کیسه
کسی که از قدیم ثروتمند بوده مقابل نو کیسه
فرهنگ لغت هوشیار
پولی که در عید غدیر از سادات گیرند و آن را سبب برکت و فراوانی
فرهنگ گویش مازندرانی
کیسه ای کوچک که به عنوان ظرف توتون چپق مورد استفاده قرار
فرهنگ گویش مازندرانی